جوان ناکام

   تقریبن میان سن های 18 تا 40 سالگی را جوانی گویند. وقتی مردی [نه زن] در این سن فوت می کند، می گویند «جوان ناکام»! این عبارت دو ایراد اساسی دارد و آن این که: نخست، زنان فوت شده جزء ناکام ها محسوب نمی شوند و دوم این که ناکام بودن تنها به ازدواج محدود می گردد؛ چرا که برای آدم متاهل چنین نمی نویسند. اما آیا واقعن ازدواج سبب کامیابی می شود؟ پس این همه طلاق و اختلاف و زندگی اجباری برای چیست؟ بنابراین چنین عبارتی هم مانند خیلی چیزها قدیمی شده و می بایست در عصر جدید حذف گردد.

   چرا فقط ایرانیان در میان ملت ها دارای چنین رسوم و واژه های غلط اندازند و در سایر کشورها چنین مواردی دیده نمی شوند؟